Magnetisch onderzoek

Het magnetisch onderzoek is een inspectietechniek, waarmee met behulp van een aangebracht magneetveld in het werkstuk fouten aan of dicht onder het oppervlak kunnen opgespoord worden.  Voorwaarde is wel dat het te onderzoeken materiaal kan gemagnetiseerd worden met behulp van vb. een magnetische yoke.

Bij deze methode wordt het werkstuk gemagnetiseerd op directe (met behulp van een elektrische stroom) of indirecte (magnetische yoke, spoel)wijze. Indien een ferromagnetisch materiaal gemagnetiseerd wordt, bevinden de meeste van de opgewekte magnetische veldlijnen zich in het werkstuk. Bij het gebruik van wisselstroom concentreren de veldlijnen zich aan het oppervlak (het zogenaamde skineffect). In een werkstuk met een defect loodrecht op de richting van de veldlijnen wordt dit patroon verstoord en zullen een aantal veldlijnen die de luchtspleet moeten overbruggen, uittreden en boven het oppervlak uitkomen. Ook een fout net onder het oppervlak kan een dergelijk verstoringspatroon veroorzaken. Dit zogenaamde lekveld kan gevisualiseerd worden door kleine magnetiseerbare ijzeroxidedeeltjes op het oppervlak aan te brengen. Deze zwartkleurige ijzerdeeltjes zullen aangetrokken worden door het lekveld en duidelijk zichtbaar zijn indien er een dun laagje witte achtergrondverf aangebracht werd alvorens het onderzoek te starten.